Уладзя Лагун

• 04.08.2017
• Уладзя Лагун

Дзесьці паўгады таму я ўжо пісала пра “School of Excellency” – унікальны праект, арганізаваны фундацыяй Конрада Адэнаўэра дзеля таго, каб моладзь з розных краін Усходняга Партнёрства і Расіі не згубіла сябе ў чарадзе медыйна-прапагандысцкіх выбухаў, а знайшла магчымасць супрацоўніцтва ў барацьбе за агульныя чалавечыя каштоўнасці.

• 02.08.2017
• Уладзя Лагун

Лета так і спакушае закінуць усё: кнігі, мовы ды іншыя аду-захапленні. Але толькі не каманду Адукацыі. Сваімі свежымі ліпеньскімі здабыткамі дзеліцца наша прыўкрасная Ўладзя (з прыўкраснага Пецярбургу).

• 18.04.2017
• Уладзя Лагун

Як чалавеку, у якога пяць год вышэйшай адукацыі прайшлі ў шматгадзіннай працу ў нацыяналцы, мне нават крыху сорамна, наколькі я не цаніла камфортныя ўмовы акадэмічнай працы. Тым больш, што многія зрабілі ўнёсак ў яе з сваіх невялікіх заробкаў. Зараз жа ўсе мае кампліменты – ёй.

• 10.03.2017
• Уладзя Лагун

У дадатак да гістарычнай і турыстычнай прывабнасці, Талін вельмі прыемны горад для жыцця і навучання. Студэнты могуць атрымаць пэўную колькасць стыпендый, а аспіранты – навучацца бескаштоўна. Канешне, Талін толькі другі па адукацыйнай важнасці горад Эстоніі і далёка не першы ў міжнародных рэйтынгах, але ён здаецца перпектыўным напрамкаў для дызайнераў рознага густу і для тых, хто хоча паспрабаваць нешта мадэрновае і незвычайнае.

• 20.02.2017
• Уладзя Лагун

За два гады не станеш прафесіяналам толькі праз лекцыі і дыскусіі на семінарах, але пісаць магістарскую трэба, таму, звярнуўшыся да любімага спосабу навучання праз дзеянне, я запакавала невялікі заплечнік і паспяшался паўтарыць вядомае падарожжа “З Пецярбурга ў Маскву”.

• 24.01.2017
• Уладзя Лагун

З серыі “пайшла па хлеб – купіла шубу”: я садзілася пісаць чарговую старонку свайго блогу і нават не ведала, што праз паўгадзіны буду скакаць польку пад “Песняроў” у інтэрнаце.
Але пакуль думала над фармуліроўкамі, успомніліся ўжо чорна-белыя дзіцячыя гады, калі праз ідэю “ўсебаковага развіцця дзіцяці” я трапіла ў групу беларускага народнага танцу Сяргея Вячоркі. Хадзіла я туды не больш за год, але дагэтуль помню тоўстыя чырвоныя шкарпэткі, звязаныя бабуляй замест дэфіцытных чэшак, і пяць-шэсць рухаў полькі.
Карацей, проста так гэтыя ўспаміны скончыцца не маглі, таму ў выніку маем з’ехаўшых з глузду суседзяў (гэта было громка!), лыткі, якія мне адпомсцяць заўтра і цудоўны настрой.

• 26.12.2016
• Уладзя Лагун

Школа на гэты раз вялізарная: 80 чалавек з усіх краін Усходняга Партнёрства і Расіі прыехалі вырашаць, што рабіць з гэтым кутком свету, пакуль за нас не вырашылі іншыя. І не проста таму, что мы – гэта будучыня нашых краін. Не мы адны, і не толькі будучыня. Многа што вырашае сённяшні дзень, той самы, падчас якога мы носімся па калядных маркетах і купляем мандарынкі на навагодні стол. Таму сёння мы ў Вільні.

• 04.12.2016
• Уладзя Лагун

Маладыя спецыялісты-авантурысты наведалі Берлін у канцы лістапада, каб не толькі паглядзець, як на Еўропу спускаецца Раство, і папіць глінтвейну на Alexanderplatz, але і расказаць нямецкім палітычным функцыянерам, чым жыве Беларусь без сядых скроняў.

• 23.11.2016
• Уладзя Лагун

Навошта беларусы едуць у Вільню? – пытанне камічнае і простае, бо кожны ведае на яго як мінімум тры варыянты адказу. Але наш выпадак – выключэнне: мы ехалі не за рэчамі ці кавай, а для сустрэч. Сустрэч з тымі, хто навучыць нас новым падыходам да разумення эканомікі, палітычнага свету і саміх сябе, да сваёй будучыні – асабістай і грамадзянскай.