---

Якаб Хільдынгж выкладае шведскую мову ў МДЛУ ўжо амаль год. Мы вырашылі высветліць, што ў Швецыі кажуць пра беларусаў, і праверылі, ці праўдзівыя міфы пра нашу краіну. А таксама Якаб падзяліўся з намі сваімі думкамі пра нацыянальную кухню, бязвіз і Нясвіж.

– Якаб, раскажыце, калі ласка, як доўга вы жывяце ў Беларусі, і што вас сюды прывяло.

– Я жыву тут больш за паўгады. Пераехаў сюды ў жніўні мінулага года, а да гэтага жыў у Санкт-Пецярбургу.

У мяне з’явілася магчымасць працаваць выкладчыкам шведскай мовы ў Беларусі. Раней працаваў у сферы рэкрутынгу, аднак мне хацелася прыўнесці ў жыццё штосьці новае. Існуе такая арганізацыя, як Шведскі інстытут. Яна дае грамадзянам Швецыі магчымасць выкладаць мову за мяжой у якасці носьбітаў мовы.

Больш за тое, мая жонка з Расіі, і яе карані акурат у Беларусі. Да пераезду мы тут ні разу не былі, таму ёй таксама было цікава. Усё ж новая краіна.

– Як вам тут жывецца?

– Мне тут вельмі падабаецца. У нас малое дзіця, і я думаю, тут даволі бяспечна для дзяцей, ёсць мноства выдатных паркаў і месцаў для шпацыраў. І не занадта шмат людзей. У цэлым, беларусы паводзяць сябе досыць культурна і спакойна.

Беларусь трохі падобная на Расію, так як усе гавораць па-руску. Я ведаю, што існуе беларуская мова, але ўсе мае знаёмыя беларусы гавораць на расейскай. Ваша культура падобная на рускую, але, тым не менш, тут спакайней і нашмат чысцей.

– І дарогі добрыя …

– (смяецца) Гэта сапраўды так, нягледзячы на ​​тое, што гэта стэрэатып.

– Што вас больш за ўсё здзівіла, калі вы сюды пераехалі?

– Шчыра кажучы, я думаў, што Беларусь будзе больш падобная на Расію. Аказалася, што яна моцна ад яе адрозніваецца. Асабліва тое, што тычыцца менталітэту. Мяне гэта вельмі здзівіла.

– А што ў прыватнасці?

– Беларусы шчырыя і прамалінейныя людзі. І, як мне здаецца, цёплыя і чалавечныя.

– Калі вы пачалі жыць у Беларусі, з якімі праблемамі сутыкнуліся?

– У цэлым, вялікіх цяжкасцяў няма, аднак у вас моцная бюракратыя. Я да гэтага прызвычаіўся яшчэ ў Расіі, таму не праблема. На мой погляд, гэта перажытак СССР. А наогул, мяне ўсё задавальняе.

– Вас не бянтэжыць багацце савецкай сімволікі ў горадзе, у метро?

– Вы ведаеце, я нават не думаў пра гэта. Мяне гэта не бянтэжыць.

– Як выкладчык, якімі вы бачыце беларускіх студэнтаў?

– Я думаю, яны вельмі актыўныя, цікаўныя і даволі працавітыя. Мяне ўразіла тое, што яны выдатна гавораць на шведскай.

– Вы ўжо спрабавалі нашу нацыянальную кухню? Дранікі, напрыклад, або мачанку?

– Мы спрабавалі дранікі і сырнікі, вельмі падабаюцца. А яшчэ вы вельмі смачна робіце хатнюю каўбасу.

– Дзе вы бывалі ў Беларусі? Якое месца больш за ўсё запомнілася?

– Пакуль што нам не ўдалося шмат паездзіць па Беларусі. Мы былі ў Нясвіжы, вельмі прыгожы маленькі горад, выдатны замак. У асноўным, падарожнічалі па Мінскай вобласці, адпачывалі на Мінскім моры, але яшчэ не купаліся, пакуль халодна. Я б хацеў пабываць летам на Нарачы і ў Белавежскай пушчы. Улетку прыемней падарожнічаць.

– Улетку ў цэлым краіна ператвараецца.

– Так і ёсць. Я заўважыў, што ваша прырода падобная на прыроду Швецыі: адкрытыя пейзажы, лес, возера. Для мяне важная прырода і клопат пра яе.

– Што вы думаеце пра Лукашэнку?

– Ведаеце, калі я пераехаў у Беларусь, я для сябе вырашыў, што не буду ацэньваць вашу палітыку. Раней я цікавіўся пытаннямі палітыкі, але зараз – толькі грамадскімі. Ці бачыце, я іншаземец, я госць у вашай краіне, таму ацэньваць яе я не буду.

– Што ў Швецыі думаюць пра Беларусь? Там ведаюць, якая гэта краіна, дзе яна знаходзіцца?

– Большасць шведаў пра Беларусь ведаюць зусім няшмат. Яны думаюць, што яна неяк звязана з Расіяй. Калі літаральна перавесці слова «Беларусь» са шведскага, то яно будзе гучаць як “Белая Расія”. Разумееце, я сам з маленькай краіны, многія блытаюць Швецыю са Швейцарыяй.

– Гэта крыўдна.

– Па-мойму, не. У свеце існуе даволі шмат краін, таму ведаць пра іх усіх практычна немагчыма.

– У сувязі з тым, што Мінск стаў пляцоўкай для мірных перамоў па пытанні канфлікту ў Украіне, пра нас сталі больш гаварыць. Што вы на гэты конт думаеце?

– Так, гэта сапраўды так, Беларусь на слыху. Зрэшты, большую вагу для шведаў мае бязвіз. Многія мае знаёмыя прыязджалі і прыязджаюць у Беларусь, ім цікава, што гэта за краіна. А чым больш замежнікаў прыязджае, тым больш людзей даведаецца пра краіну.

Я думаю, што гэта даволі разумны крок з боку ўладаў. Шведы могуць падарожнічаць па свеце без візы ў шэраг краін, у тым ліку ў ЗША, Тайланд, Турцыю. Калі ў Беларусь патрэбна была віза, навошта было выбіраць менавіта яе, калі можна было паехаць ва Ўкраіну, напрыклад?

– Колькі вы яшчэ плануеце пражыць у Беларусі? У вас ужо ёсць нейкія планы?

– Я пагадзіўся на яшчэ адзін год выкладання ў ВНУ, таму бліжэйшы год мы будзем тут. Магчыма, потым нешта зменіцца.