• 10.01.2017
• Час чытання: 5 хвілін
• Цікавосткі

---

… Альбо чым здзівіць аднагрупнікаў пасля вакацыяў

Усміхніся сабе, калі ты па-даўнейшаму копіпасціш прозвішчы аўтараў, ад рукі набіраеш назву выдавецтва, у апошнюю ноч перад здачай працы шалёна адсочваеш, ці не збілася нумерацыя ў цытатах і дагэтуль злуешся, калі кожны новы выкладчык прапануе табе выкарыстоўваць розныя стылі цытавання.

Выдыхні і забудзь, як гэта было!

Adukacyja.info папярэджвае: калі ты дачытаеш артыкул, хутчэй за ўсё аднойчы праз колькі год цябе ахопіць настальгія па гадзінах адзінства з тваім тэкставым працэсарам, апісаных вышэй. Але, напэўна, гэта адзіны недахоп ад выкарыстання сістэмаў кіравання бібліяграфічнай інфармацыяй, ці, па-простаму, праграмаў кіравання літаратурай.

Такія праграмы будуць карыснымі пры напісанні рэфератаў ці курсавых ды незаменнымі ў дыпломным праекце, навуковай працы альбо дысертацыі. Вось назвы некалькіх з іх: EndNote, Citavi, Zotero ды Mendeley. У асноўным яны адрозніваюцца функцыянальнасцю бясплатнай версіі ды сумяшчальнасцю з тым ці іншым браўзерам альбо аперацыйнай сістэмай.

Асабіста я карыстаюся Zotero, таму і распавядаць буду на яе прыкладзе. Афіцыйны сайт прапануе нам дзве версіі: Zotero пад Firefox ды Zotero Standalone. У той час як першая з’яўляецца базавай версіяй, распрацаванай пад адпаведны браўзер, версія Standalone прапануе набор расшырэнняў пад розныя браўзеры. Плагін пад MS Word альбо OpenOffice Writer часам неабходна спампаваць асобна, пасля чаго у стужцы тэкставага працэсара аўтаматычна дадаецца ўкладка праграмы кіравання літаратурай. Праз дададзеныя кнопкі на раз-два-тры і адбываецца цытаванне.

І вось, раз:

• спампавалі адпаведныя плагіны,
• перазапусцілі сістэму,
• чытаем цікавы артыкул і, каб яго захаваць, ціснем на кнопку “Захаваць у Zotero”, што аўтаматычна дадалася побач з радком пошуку браўзера,
• а тут і першы бонус: ніякіх больш марудных “Захаваць як …”.

Так тэкст аўтаматычна трапляе ў бібліятэку Zotero, дзе можна:

• не толькі хутка яго знайсці пры дапамозе розных функцый пошуку, але і не згубіць спасылку на арыгінал,
• рабіць свае нататкі,
• аднаўляць/дадаваць актуальную для цытавання інфармацыю, напрыклад, імя аўтара.

Два: калі падчас напісання тэксту трэба дадаць цытату, пакідаем курсор на адпаведным месцы, ды націскаем кнопку “Add/Edit Citation”. Пасля чаго ў чырвонай рамцы, якая з’явіцца, пачынаем уводзіць прозвішча аўтара альбо назву тэкста і абіраем патрэбны. Націскаем энтер – і ў дужках бачым цытаванне ў загадзя зададзеным стылі, які, дарэчы пастфактум можна змяніць па ўсім дакуменце.

Тры: ствараем спіс літаратуры і атрымліваем асалоду, бо для гэтага нам трэба толькі і ўсяго націснуць кнопку “Insert Bibliography”.

І няхай зэканомлены час пойдзе на больш карысныя рэчы!